من تنها کفشدوزکی هستم که خدارا دید

ومن دور از تو ومن دور از همه چيز ووقتي كه با كوديكم سرگرمم وسكوتي كه با صداي بلبل برسر سرو ستبر ميشكند چه كسي ميداند نيلوفر آبي در كنار مرداب خوشبخت است چه كسي انتظار قطره را بر يك دانه از باران بر ترازو ميگذارد هر روز چه كسي ميداند من با تنهايي خود هرروز ميرقصم تا سر كوه ميرويم آن بالا منو تنهايي باهم به تماشاي رودي كه به دريا ميرسد خوشحاليم چه كسي ميداند شايد خوشبختي در قطره اي از اشك پنهان است وسكوتم را با صداي خوردن يك تكه نان ميشكنم و سكوتم ، تنهاييم و همه پابه فرار تا كه تو خبر باد صبا را بدهي ...

صدايي از دوردست ها آمد صدايي كه سكوت شب راشكست وشب تابها را بيدار كرد واميد را در دل تنهايي جنگل كاشت براي اين زنداني هاي شب تاريك  ترانه اي بود كه رها گشت وباز من ماندم و تنهايي من ماندم يك سرزمين پراز دانه هايي كه در انتظار ترانه آزادي خود نشسته اند در اين شب تاريك كه صبحش هيچ زماني را به آنها نداده تا بيدار شوند در دل تنهايي اين جنگل ترسناك ترانه اي آواايش را سر داد و جنگل پراز رقص شب تابها همچنان ميرقصند و منتظر ترانه ديگري از حيات از زندگي و براي آزادي گوشهايشان را تيز كرده اند تا شايد ترانه اي به سراغشان آمد پس اي آفريننده شعر و رقص و مهرباني اي كه حس برتر راآفري...

صدايي از دوردست ها آمد صدايي كه سكوت شب راشكست وشب تابها را بيدار كرد واميد را در دل تنهايي جنگل كاشت براي اين زنداني هاي شب تاريك ترانه اي بود كه رها گشت وباز من ماندم و تنهايي من ماندم يك سرزمين پراز دانه هايي كه در انتظار ترانه آزادي خود نشسته اند در اين شب تاريك كه صبحش هيچ زماني را به آنها نداده تا بيدار شوند در دل تنهايي اين جنگل ترسناك ترانه اي آواايش را سر داد و جنگل پراز رقص شب تابها همچنان ميرقصند و منتظر ترانه ديگري از حيات از زندگي و براي آزادي گوشهايشان را تيز كرده اند تا شايد ترانه اي به سراغشان آمد پس اي آفريننده شعر و رقص و مهرباني اي كه حس برتر را...

وای بیدار شوید ماهی ها   ستاره های آبی دیگر نمی درخشند ونیلوفر آبی تنهای تنهاست    بیدار شوید ماهی ها که پری دریایی قصه ما اشکریزان آرزوی روز شادی دارد وبیداری نیلوفر طولانی شده ودیگر خواب نمی ماند ومن مانده ام و مرداب و یک نیلوفر عاشق ومن با بیداری آن بیدارم  ای دریای بیکران چرا چرا هدیه ای را که دادی از نیلوفر مرداب گرفتی گل من تنهاست و تنهایی را دوست ندارد فانوس دریایی را روشن کن وراه را نشان بده بگذار ماهی هایت برقصند و پری دریایی خندان شود اسب آبی را نگاه کن دیگر مسافران عشق را جابجا نمیکند و ماه آرام وبیصدا منتظر طوفان آنطرف...

امروز از شادي گلبرگ ها رقصيدم من كسي را ديدم غرق بود در اميد آشنا بود با آرزو شهره بود در مهرباني من كسي را ديدم كه خدا را ميفهميد وصداي موسيقي گلها را هنگامي ديدم كه گلهايم غرق بودند در تنهايي واميدي كه گلم به گل برگ ها ميداد من تمناي يك گل وحشي را  با صداي مهرباني ميشنيدم هر روز و باز امروز آرزو بود كه در كنارش خوابيد ودلش روشن شد وتو اي آفريننده همه آواها پر پرواز هيچ قاصدكي را نشكن   ...

وای بیدار شوید ماهی ها ستاره های آبی دیگر نمی درخشند ونیلوفر آبی تنهای تنهاست بیدار شوید ماهی ها که پری دریایی قصه ما اشکریزان آرزوی روز شادی دارد وبیداری نیلوفر طولانی شده ودیگر خواب نمی ماند ومن مانده ام و مرداب و یک نیلوفر عاشق ومن با بیداری آن بیدارم ای دریای بیکران چرا چرا هدیه ای را که دادی از نیلوفر مرداب گرفتی گل من تنهاست و تنهایی را دوست ندارد فانوس دریایی را روشن کن وراه را نشان بده بگذار ماهی هایت برقصند و پری دریایی خندان شود اسب آبی را نگاه کن دیگر مسافران عشق را جابجا نمیکند و ماه آرام وبیصدا منتظر طوفان آنطرف تر کشتی ع...

امروز از شادي گلبرگ ها رقصيدم من كسي را ديدم غرق بود در اميد آشنا بود با آرزو شهره بود در مهرباني من كسي را ديدم كه خدا را ميفهميد وصداي موسيقي گلها را هنگامي ديدم كه گلهايم غرق بودند در تنهايي واميدي كه گلم به گل برگ ها ميداد من تمناي يك گل وحشي را با صداي مهرباني ميشنيدم هر روز و باز امروز آرزو بود كه در كنارش خوابيد ودلش روشن شد وتو اي آفريننده همه آواها پر پرواز هيچ قاصدكي را نشكن ...

از سنگینی نگاه آدمها دلم گرفته است   تا کی باید بدوش کشید این تنهایی سنگین را من خسته ام از صدای فریاد  سکوت آدم ها در  چشمهایشان دلم گرفته وروحم جولانگاهتاریکی شده وجسم رنجورم از سنگسنی تنهایی به ستوه آمده من خسته ام تا کی تا کی باید این نداشته ها را تا کی باید کشید من از این داشته های بی انتها خسته ام من از نگاه سنگین ستاره های خالی دیگر تاب راه رفتن را ندارم در آسمان مهتابی به من نگاه نکنید با من حرف نزنید با من راه نروید من در انتظار دانه یک گل سرخ وحشی ام می خواهم عطرش خستگی را بزداید از من من از رفت و آمد آدمها در این شهر شلوغ  خسته ام در چشمان باد رقصان...

از سنگینی نگاه آدمها دلم گرفته است تا کی باید بدوش کشید این تنهایی سنگین را من خسته ام از صدای فریاد سکوت آدم ها در چشمهایشان دلم گرفته وروحم جولانگاهتاریکی شده وجسم رنجورم از سنگسنی تنهایی به ستوه آمده من خسته ام تا کی تا کی باید این نداشته ها را تا کی باید کشید من از این داشته های بی انتها خسته ام من از نگاه سنگین ستاره های خالی دیگر تاب راه رفتن را ندارم در آسمان مهتابی به من نگاه نکنید با من حرف نزنید با من راه نروید من در انتظار دانه یک گل سرخ وحشی ام می خواهم عطرش خستگی را بزداید از من من از رفت و آمد آدمها در این شهر شلوغ خسته ام در چشمان باد رقصان به تو پناه آو...

خداوندا اشكهايم را پذيرا باش توميداني در دلم چه ميگذرد اي آفريننده ماه براي دردي كه كشيدم آرزويم را درياب براي روزهاي تنهاييم من را تنها نگذار بخاطر اشكهايي كه ريختم به بهترين دوستي كه نديده ام آرامشي ده كه تا امروز مانندش را نديده باشم تو را به همه زيبايي هايت قسم عشقش را جولانگاه اهريمن پوچي نكن اي آفريننده فرشته ها دستان بهترين دوستم را بگير او را تنها نگذار قسم به تنهايي كه سالها كشيده ام خداوند تو راقسم به اشك هايي كه ريخته ام دستان دوستم را بگير واورا با خوشبختي همدمش كن ...