من تنها کفشدوزکی هستم که خدارا دید

امروز از شادي گلبرگ ها رقصيدم من كسي را ديدم غرق بود در اميد آشنا بود با آرزو شهره بود در مهرباني من كسي را ديدم كه خدا را ميفهميد وصداي موسيقي گلها را هنگامي ديدم كه گلهايم غرق بودند در تنهايي واميدي كه گلم به گل برگ ها ميداد من تمناي يك گل وحشي را با صداي مهرباني ميشنيدم هر روز و باز امروز آرزو بود كه در كنارش خوابيد ودلش روشن شد وتو اي آفريننده همه آواها پر پرواز هيچ قاصدكي را نشكن ...

از سنگینی نگاه آدمها دلم گرفته است   تا کی باید بدوش کشید این تنهایی سنگین را من خسته ام از صدای فریاد  سکوت آدم ها در  چشمهایشان دلم گرفته وروحم جولانگاهتاریکی شده وجسم رنجورم از سنگسنی تنهایی به ستوه آمده من خسته ام تا کی تا کی باید این نداشته ها را تا کی باید کشید من از این داشته های بی انتها خسته ام من از نگاه سنگین ستاره های خالی دیگر تاب راه رفتن را ندارم در آسمان مهتابی به من نگاه نکنید با من حرف نزنید با من راه نروید من در انتظار دانه یک گل سرخ وحشی ام می خواهم عطرش خستگی را بزداید از من من از رفت و آمد آدمها در این شهر شلوغ  خسته ام در چشمان باد رقصان...

از سنگینی نگاه آدمها دلم گرفته است تا کی باید بدوش کشید این تنهایی سنگین را من خسته ام از صدای فریاد سکوت آدم ها در چشمهایشان دلم گرفته وروحم جولانگاهتاریکی شده وجسم رنجورم از سنگسنی تنهایی به ستوه آمده من خسته ام تا کی تا کی باید این نداشته ها را تا کی باید کشید من از این داشته های بی انتها خسته ام من از نگاه سنگین ستاره های خالی دیگر تاب راه رفتن را ندارم در آسمان مهتابی به من نگاه نکنید با من حرف نزنید با من راه نروید من در انتظار دانه یک گل سرخ وحشی ام می خواهم عطرش خستگی را بزداید از من من از رفت و آمد آدمها در این شهر شلوغ خسته ام در چشمان باد رقصان به تو پناه آو...

خداوندا اشكهايم را پذيرا باش توميداني در دلم چه ميگذرد اي آفريننده ماه براي دردي كه كشيدم آرزويم را درياب براي روزهاي تنهاييم من را تنها نگذار بخاطر اشكهايي كه ريختم به بهترين دوستي كه نديده ام آرامشي ده كه تا امروز مانندش را نديده باشم تو را به همه زيبايي هايت قسم عشقش را جولانگاه اهريمن پوچي نكن اي آفريننده فرشته ها دستان بهترين دوستم را بگير او را تنها نگذار قسم به تنهايي كه سالها كشيده ام خداوند تو راقسم به اشك هايي كه ريخته ام دستان دوستم را بگير واورا با خوشبختي همدمش كن ...

خداوندا اشكهايم را پذيرا باش توميداني در دلم چه ميگذرد اي آفريننده ماه براي دردي كه كشيدم آرزويم را درياب براي روزهاي تنهاييم من را تنها نگذار بخاطر اشكهايي كه ريختم به بهترين دوستي كه نديده ام آرامشي ده كه تا امروز مانندش را نديده باشم تو را به همه زيبايي هايت قسم عشقش را جولانگاه اهريمن پوچي نكن اي آفريننده فرشته ها دستان بهترين دوستم را بگير او را تنها نگذار قسم به تنهايي كه سالها كشيده ام خداوند تو راقسم به اشك هايي كه ريخته ام دستان دوستم را بگير واورا با خوشبختي همدمش كن ...

وقتي تو امدي باورم نشد  وقتي تو آمدي هنوز من خواب بودم رنگ خدا را ديدم وقتي آمدي رنگ خدا سفيد بود  وقتي آمدي روزگارم  زيباست اين روزها وقتي مادر قصد مهماني داشت  او مهمانش بود  وقتي امد مادر نميدانست واي تنم ميلرزيد  وقتي امدي  از چشمان مادر باران ميباريد وقتي آمدي  خانه ام پر بود از عشق  ااز نور  وسپيدي نگاه  آفريننده خورشيد از دور پيدا بود وقتي آمدي خانه نوراني شد معجزه  رنگي شد وقتي امدي  آسمان آبي شد  وقتي آمدي  من دلم رنگي شد وقتي آمدي اي خدا دل دوستان مرا به نسيمت بنواز خانشان را پر كن از رنگت ...

وقتي تو امدي باورم نشد وقتي تو آمدي هنوز من خواب بودم رنگ خدا را ديدم وقتي آمدي رنگ خدا سفيد بود وقتي آمدي روزگارم زيباست اين روزها وقتي مادر قصد مهماني داشت او مهمانش بود وقتي امد مادر نميدانست واي تنم ميلرزيد وقتي امدي از چشمان مادر باران ميباريد وقتي آمدي خانه ام پر بود از عشق ااز نور وسپيدي نگاه آفريننده خورشيد از دور پيدا بود وقتي آمدي خانه نوراني شد معجزه رنگي شد وقتي امدي آسمان آبي شد وقتي آمدي من دلم رنگي شد وقتي آمدي اي خدا دل دوستان مرا به نسيمت بنواز خانشان را پر كن از رنگت از سفيدو صورتي وقتي آمدي ...

تقدير چنين بود   تقدرير چنين بود كه من سالها در انتظار فرشته اي بمانم كه در دوردستها شايد انتظار مرا مي كشيد تقدير چنين بود زيرباران نشانه اي از خداوند پيداكنم تقدير چنين بود كه من با موسيقي گلها انتظار را به پايان رسانم تنهايي مرا دنبال ميكند هر جا كه باشم ومن گريزان از تنهايي  تقدير چنين بود آسمان دلم بارانيست  تنها دعا مرا ميخواند  سبزي روحم رو به خزان است تقدير چنين است من بهار را ميخوانم ،در زمستان  شكوفه  را فرياد زدم تقدير چنين بود تقدير چنين است كه مقرر گرديد ودعا تنها به سراغم آمد  وبه من قول بهار ديگري داد تقدير چنين بود ...

تقدير چنين بود تقدرير چنين بود كه من سالها در انتظار فرشته اي بمانم كه در دوردستها شايد انتظار مرا مي كشيد تقدير چنين بود زيرباران نشانه اي از خداوند پيداكنم تقدير چنين بود كه من با موسيقي گلها انتظار را به پايان رسانم تنهايي مرا دنبال ميكند هر جا كه باشم ومن گريزان از تنهايي تقدير چنين بود آسمان دلم بارانيست تنها دعا مرا ميخواند سبزي روحم رو به خزان است تقدير چنين است من بهار را ميخوانم ،در زمستان شكوفه را فرياد زدم تقدير چنين بود تقدير چنين است كه مقرر گرديد ودعا تنها به سراغم آمد وبه من قول بهار ديگري داد تقدير چنين بود كه مقرر گرديد ...