من تنها کفشدوزکی هستم که خدارا دید

نوشته های بوف آنگاه که پاندورا در پی سرشت کنجکاوانه خود صندوقچه مصایب را گشود تا خدایان خود خواه کوه المپ در پی این پیروزی قهقهه مستانه سردهند و امید این پاد زهر پرومته گون نیز نه درمان بلکه ارامبخشی برای روان خسته انسانی شد و فرهنگها یک به یک در برابر درد و رنج کرنش کردندبه ناگاه این خدایان وهم گرا نا باورانه دیدند که مفاهیم در روح انسانها دگردیسی یافت و در این زایش جدید درد دیگر رنج نبود بلکه نوشدارویی تلخ بود که لذت چشیدن آرامش را برای مردمان به ارمغان می آورد کدام رنجوری است که از پس درد قدر درمان نداند !!؟؟ کدام گمگشته در سراب است که به خنکای آب برکه ای تن نسپارد؟؟ عاشقم بر قهر و لطفش من به جد بوالعجب من عاشق این هر دو ضد مولان...

در آسمان برفی این روزها من هنوز چشمم به سوی لط توست ای خدا برایم با مداد رنگی زیبایت خورشیدی نقاشی کن که همه رنگهای دنیا را داشته باشد جز رنگ سیاه . تنهاییم را با رنگهای طلاییت پر کن که ما خسته ایم با این تنهایی حرفهای بیرنگ مرا با صدای کودکی معصوم رنگ بده. خاکستری تنهاییمان را بردار بگذار تمام رنگهای دنیا را برایم بکشد کودک سفید رویاهایم من خورشیدم خورشید که به همه گرما میدهم اما میخواهم دیگر رگین کمان شوم بر من بباران باران بیرنگ را برایم بخوان آواز سرمست بلبلی را که رنگ عشق را جلا دهد برایم سرود آرزوهایم را بسرا که ما دیگر نمیخواهیم بی بلبل سفر کنیم برایم دعا کنید . ای مداد رنگی ها ...

در آسمان برفی این روزها من هنوز چشمم به سوی لط توست ای خدا برایم با مداد رنگی زیبایت خورشیدی نقاشی کن که همه رنگهای دنیا را داشته باشد جز رنگ سیاه . تنهاییم را با رنگهای طلاییت پر کن که ما خسته ایم با این تنهایی حرفهای بیرنگ مرا با صدای کودکی معصوم رنگ بده. خاکستری تنهاییمان را بردار بگذار تمام رنگهای دنیا را برایم بکشد کودک سفید رویاهایم من خورشیدم خورشید که به همه گرما میدهم اما میخواهم دیگر رگین کمان شوم بر من بباران باران بیرنگ را برایم بخوان آواز سرمست بلبلی را که رنگ عشق را جلا دهد برایم سرود آرزوهایم را بسرا که ما دیگر نمیخواهیم بی بلبل سفر کنیم برایم دعا کنید . ای مداد رنگی ها ...

وقتي هوا گرم ميشود دلم احساس غريبي دارد و آن زمان كه شكوفه ها آرام آرام به سراغ دشت ها ميآيند و شقايق ها سفره اي به رنگ قرمزي گونه هاي يك كوه ميگستراند وحالا زمان آن رسيده كه به جشن دانه هايش برسد من دلم براي يك شكوفه لك زده بود و حالا شقايق ها خوشحالند ومن نيز بي پروا به آسمانها خيره شدم و رقص قاصدك ها را ميبينم گفته بودم كه يكي يكي هديه هاي نوروز را در دستانشان ميگيرند  واز تو ميخواهم اي آفريننده شقايق ها ميوه هايت را به شكوفه هاي بهاري هديه كن نگذار تنها بمانند ...

وقتي هوا گرم ميشود دلم احساس غريبي دارد و آن زمان كه شكوفه ها آرام آرام به سراغ دشت ها ميآيند و شقايق ها سفره اي به رنگ قرمزي گونه هاي يك كوه ميگستراند وحالا زمان آن رسيده كه به جشن دانه هايش برسد من دلم براي يك شكوفه لك زده بود و حالا شقايق ها خوشحالند ومن نيز بي پروا به آسمانها خيره شدم و رقص قاصدك ها را ميبينم گفته بودم كه يكي يكي هديه هاي نوروز را در دستانشان ميگيرند واز تو ميخواهم اي آفريننده شقايق ها ميوه هايت را به شكوفه هاي بهاري هديه كن نگذار تنها بمانند ...

خسته هستم از اين همه جا ماندن در اين گل لعنتي  خسته ام خسته ام از فرو رفتن در اين مرداب  خسته ام واي ، واي ايباد دستانم را بگير ومرا از اين  مرداب نجات بده كه من ديگر يارا ي  همبازي شدن در اين زمانه نيستم خسته ام و من نميدانم با كدامين گردباد زندگي به اينجا آمده ام  و كدامين طوفان مرا به كجا مي برد  من پرواز را دوست دارم اما خسته ام   پرهاي پروازم زير تقلاي اين باد خورد شده ومن ديگر نميتوانم برخيزم  من را رها كنيد بگذاريد در اين تنهايي دستان طلايي مرگ را بگيرم شايد او پر پروازم باشد كه من خسته ام از اين همه فرياد زدن و رها نشدن من در تنهايي روزگار به دنبا...

خسته هستم از اين همه جا ماندن در اين گل لعنتي خسته ام خسته ام از فرو رفتن در اين مرداب خسته ام واي ، واي ايباد دستانم را بگير ومرا از اين مرداب نجات بده كه من ديگر يارا ي همبازي شدن در اين زمانه نيستم خسته ام و من نميدانم با كدامين گردباد زندگي به اينجا آمده ام و كدامين طوفان مرا به كجا مي برد من پرواز را دوست دارم اما خسته ام پرهاي پروازم زير تقلاي اين باد خورد شده ومن ديگر نميتوانم برخيزم من را رها كنيد بگذاريد در اين تنهايي دستان طلايي مرگ را بگيرم شايد او پر پروازم باشد كه من خسته ام از اين همه فرياد زدن و رها نشدن من در تنهايي روزگار به دنبال جرمي بودم كه خود نميدانستم نميدانستم ب...

ومن دور از تو ومن دور از همه چيز ووقتي كه با كوديكم سرگرمم وسكوتي كه با صداي بلبل برسر سرو ستبر ميشكند چه كسي ميداند نيلوفر آبي در كنار مرداب خوشبخت است چه كسي انتظار قطره را بر يك دانه از باران  بر ترازو ميگذارد هر روز چه كسي ميداند من با تنهايي خود هرروز ميرقصم تا سر كوه ميرويم آن بالا  منو تنهايي باهم به تماشاي رودي كه به دريا ميرسد خوشحاليم چه كسي ميداند شايد خوشبختي در قطره اي از اشك  پنهان است وسكوتم را با صداي خوردن يك تكه نان ميشكنم و سكوتم ، تنهاييم و همه پابه فرار تا كه تو خبر باد صبا را بدهي     ...

ومن دور از تو ومن دور از همه چيز ووقتي كه با كوديكم سرگرمم وسكوتي كه با صداي بلبل برسر سرو ستبر ميشكند چه كسي ميداند نيلوفر آبي در كنار مرداب خوشبخت است چه كسي انتظار قطره را بر يك دانه از باران بر ترازو ميگذارد هر روز چه كسي ميداند من با تنهايي خود هرروز ميرقصم تا سر كوه ميرويم آن بالا منو تنهايي باهم به تماشاي رودي كه به دريا ميرسد خوشحاليم چه كسي ميداند شايد خوشبختي در قطره اي از اشك پنهان است وسكوتم را با صداي خوردن يك تكه نان ميشكنم و سكوتم ، تنهاييم و همه پابه فرار تا كه تو خبر باد صبا را بدهي ...

صدايي از دوردست ها آمد صدايي كه سكوت شب راشكست وشب تابها را بيدار كرد واميد را در دل تنهايي جنگل كاشت براي اين زنداني هاي شب تاريك  ترانه اي بود كه رها گشت وباز من ماندم و تنهايي من ماندم يك سرزمين پراز دانه هايي كه در انتظار ترانه آزادي خود نشسته اند در اين شب تاريك كه صبحش هيچ زماني را به آنها نداده تا بيدار شوند در دل تنهايي اين جنگل ترسناك ترانه اي آواايش را سر داد و جنگل پراز رقص شب تابها همچنان ميرقصند و منتظر ترانه ديگري از حيات از زندگي و براي آزادي گوشهايشان را تيز كرده اند تا شايد ترانه اي به سراغشان آمد پس اي آفريننده شعر و رقص و مهرباني اي كه حس برتر راآفري...